360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2660 odcinkach

Kilkadziesiąt metrów niżej zostaje Zmarzły Staw (2047 m). W prawo od niego chmurno-słoneczne masywy Dzikiej Turni i Małej Wysokiej z ostrą szczerbiną Rohatki.

Pod stopami wielesetmetrowa głębia Doliny Hlińskiej, z drugiej strony zamknięte potężną piramidą Krywania górne piętra Niewcyrki z trójcą Teriańskich Stawów. Bardziej w lewo żłób Doliny Furkotnej z jasnymi taflami Wielkich Stawów Furkotnych.

"Hruby jest mózgiem skalnym. Widzisz ostre szwy
Natężone do bólu żłobistym skupieniem?
Ognie tędy lawiną zadymioną szły.
Ziemia stygła i kamień się stawał kamieniem.

Czas, rzeczownik bezdenny, zapadał śród gór,
Lepił czaszkę z granitu i myśli w niej pisał,
Aż nieznaną muzyką wielogłowy chór
Pod niebem nieruchomym swój śpiew rozkołysał.

Melodio niepojęta, ciszo wód i skał,
Która kruszysz się w uchu zaziemskim szelestem!
Czuję wiatr: niósł mnie w dymach, ponad ogniem siał
i rozwiał po istnieniu. Gdzie ja teraz jestem?"

(Kazimierz Wierzyński: Hruby).

25 czerwca 1979 roku na szlaku na Bystry Przechód niemiecka turystka doznała kontuzji nogi. Z Popradu wezwano do niej dyżurny śmigłowiec Mi-8 czechosłowackiego MSW z trzema członkami załogi i sześciu ratownikami na pokładzie. Przy schodzeniu do lądowania maszyna zawadziła o skały, runęła w dół z progu Capiego Stawu i eksplodowała. Na miejscu zginęło sześć osób, siódma zmarła wskutek poparzeń w szpitalu. Przeżyli tylko drugi pilot i jeden z ratowników; poszkodowana turystka zeszła w dół o własnych siłach.