360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2660 odcinkach

Jaskinia leży na wysokości ok. 700 metrów npm., w górnych partiach dzikiej doliny Dusicy. Jej otwór, nakryty wielką piaskowcową płytą, ma 15 metrów szerokości i dwa wysokości; z okapu spływa potok, który tworzy w zimie fantastyczne sople i kurtyny lodowe.

O grocie wspomniał jako pierwszy wójt żywiecki Andrzej Komoniecki (ok. 1658–1729) w swojej Chronografii...: "W Ślemieńskim zaś Państwie w Pośrednim Groniu w Hali Siwcowej nad wsią Lasem jest skała wielka, co przez nię wierzchem woda idzie, a pod nią dziura jest, w którą może sto statku wegnać i w niej tam sposobnie stanąć; będąc w skale obszerno, jak jaskinia jaka z natury uczyniona."

O istnieniu groty przypomniał turystom dopiero wadowicki krajoznawca Aleksy Siemionow, który w maju 1983 roku odnalazł ją dzięki wskazówkom napotkanego przypadkiem drwala z pobliskiej wsi i ochrzcił obecnie stosowaną nazwą. Po dziś dzień do jaskini nie prowadzi oficjalnie żaden znakowany szlak, dzięki czemu trafiają tu tylko wtajemniczeni, skądinąd coraz liczniejsi.

W XIX wieku na pobliskich wzgórzach prowadzono wydobycie ubogich rud żelaza. Jedną z pamiątek tamtych czasów jest kapliczka Matki Boskiej Różańcowej, której fundatorami byli — jak głosi napis — "Wojciech Płonka, Jan Fluder i wszyscy Gurnicy R.P. 1896". Na postumencie znajdują się płaskorzeżby Chrystusa, św. Jana Nepomucena oraz patronów górników: św. Barbary i św. Klemensa.