360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Ołtarz główny zbudowano w latach 1915-1920 według projektu Franciszka Mączyńskiego. Na 16 marmurowych kolumnach wspiera się pokryta stiukiem koncha, której wnętrze zdobią 44 kasetony z mozaikami, prezentującymi różne symbole ze Starego i Nowego Testamentu. Ściany prezbiterium obiega fryz mozaikowy projektu Piotra Stachiewicza, wykonany przez wenecką firmę Angelo Gianese, przedstawiający hołd złożony Chrystusowi przez świętych i błogosławionych polskich, prowadzonych przez św. Stanisława oraz naród polski, wiedziony do Jezusa przez królową Jadwigę Andegawenkę i jej męża, króla Władysława Jagiełłę.

W przedsionku pod wieżą mozaika przedstawia św. Krzysztofa, patrona kierowców. Projektował ją Leonard Strojnowski, a wykonał w 1931 roku zakonnik Wojciech Pieczonka. W kruchcie pod chórem duża mozaika, wykonana przez tych samych artystów w 1930 roku, przedstawia przebicie boku Chrystusa na krzyżu. Poniżej tablica "Jezuici polscy - ofiary terroru hitlerowskiego 1939-1945", z nazwiskami 74 zakonników, którzy zginęli w różnych obozach zagłady. Tablicę wykonał Henryk Bąk, a poświęcił w maju 1969 ojciec Pedro Arrupe, generał zakonu jezuitów. Witraże w kruchcie projektował Jerzy Skąpski.

Budowę klasztoru i kościoła z czerwonej cegły rozpoczęto według projektu Tadeusza Stryjeńskiego w 1909 roku, jednak wskutek trudnej sytuacji finansowej przerwano ją po zbudowaniu prezbiterium i wieży, i dokończono dopiero w latach 1929-1932 pod kierunkiem Franciszka Mączyńskiego. Alabastrowy ołtarz główny wykonano w 1931 roku według projektu Józefa Szostakiewicza w żurawińskich Zakładach Przemysłu Artystycznego XX. Czartoryskich.

W głównym ołtarzu tej dwudziestowiecznej świątyni znajduje się obraz Niepokalanej autorstwa nieznanego malarza z Bochni. Sam alabastrowy ołtarz wykonano w 1931 roku według projektu Józefa Szostakiewicza w żurawińskich Zakładach Przemysłu Artystycznego XX. Czartoryskich. Gotyckie okna prezbiterium wypełniają witraże z wyobrażeniami Matki Boskiej, zaprojektowane i sporządzone przez zakład J. Kusiaka.

"Kościół zbudowano w latach 1932-1938 dla nowej parafii, a opiekę duszpasterską nad nią objęli księża Salezjanie. Zaprojektowany przez architekta Wacława Krzyżanowskiego, ma prostokątną sylwetkę i oryginalną, 45-metrową wieżę. W górnej kondygnacji wieży umieszczony jest zespół czterech dzwonów, zestrojony w melodyjnym akordzie, według początku antyfony "Salve Regina". Kościół ma dużą nawę, wąski transept i niewielkie prezbiterium. Cztery filary wyznaczają środkową część transeptu, nakrytą ośmiokątną czaszą kopuły, ozdobioną witrażami, zaprojektowanymi, jak wszystkie witraże w kościele, przez Tadeusza Furdynę. Prezbiterium zamyka ściana ozdobna mozaiką projektu Józefa Furdyny, autora niemal całego wystroju wnętrza kościoła. W górnej części mozaiki, w kręgu promieni i adorujących aniołów, widzimy litery oznaczające początek i koniec - alfa i omega. Figurę Chrystusa umieszczoną na tle krzyża wyrzeźbił Jerzy Bandura. Na prawej ścianie prezbiterium widzimy obraz św. Stanisława Kostki, na przeciwległej Ostatnią Wieczerzę oraz postacie świętych na filarach. Na ścianach nawy umieszczone są polichromowane płaskorzeźby Stacji Męki Pańskiej, również dzieło Józefa Furdyny." (Michał Rożek, Barbara Gondkowa: Leksykon kościołów Krakowa, Kraków 2002).