360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Warto zwrócić uwagę na wiszący na bocznej ścianie renesansowy obraz, o którym opowiada w swojej Sztuce Krakowa Tadeusz Dobrowolski:

"Oddziaływania stylu niemieckiego odnajduje się w wielu ówczesnych malowidłach, co tłumaczy nie tyle gust polskich lub polszczących się już szybko mieszczan krakowskich, ile mecenasowska działalność patrycjatu, a m.in. wielkorządców królewskich, Bonerów. Przykładem takiego malarstwa okazuje się przyciężka w formie Święta rozmowa w kościele Św. Mikołaja, z lat około 1520-1530, przedstawiająca nadnaturalnej wielkości postacie Madonny, a obok niej śś. Mikołaja i Stanisława. Obraz ten, będący środkową częścią dawnego tryptyku, ukazuje styl reprezentacyjno-hieratyczny i jak gdyby jubilerski w związku ze swą dekoracyjnością i użyciem motywu pereł, występujących także w ówczesnym miniatorstwie. Objaśnia też ów obraz dalszy rozwój palety barwnej, bo oprócz bieli i błękitu ożywia go winna czerwień, prawie fiolet, i kolor żółty z silną domieszką oranżu".

"Budynek plebanii parafii św. Józefa w swoich najstarszych fragmentach pochodzi z przełomu w. XVII/XVIII i wzniesiony został w wyrobisku dawnego kamieniołomu. Pierwotnie stanowił zajazd z gospodą, izbami noclegowymi, stajnią dla koni i wodopojem w podwórku. Z tego okresu pochodzą podziemia, które pełniły funkcje składu towarów, opału, etc. Po ustanowieniu parafii budynek adaptowano dla potrzeb plebanii. Trzy pomieszczenia podziemne, dostępne z budynku plebanii stały się piwnicami plebańskimi. Największa sala była jednak dostępna jedynie od strony sieni sąsiedniego budynku Gimnazjum. Te niewysokie (ok. 2 m) pomieszczenia podziemne zostały w większej części wykute w skale wapiennej i przekryte kolebkowymi sklepieniami ceglanymi. Z biegiem czasu, z uwagi na brak kanalizacji opadowej, uległy zawilgoceniu i zagrzybieniu.

W roku 1978, ks. Franciszek Kołacz, po objęciu probostwa parafii Św. Józefa postanowił poddać remontowi pomieszczenia podziemne i połączyć je w jedną całość, aby stanowiły wielofunkcyjną przestrzeń. Z pomocą konstruktora, doc. Zbigniewa Janowskiego zaprojektowano kompleksową adaptację. Pogłębiono pomieszczenia, połączono w zespół sal z zapleczem sanitarnym, osuszono, odwodniono i dokonano prac konserwatorskich. Działo się to, gdy Namiestnikiem Chrystusa na Ziemi został największy z rodu Polaków, Jan Paweł II, który w latach okupacji jako robotnik pracował nieopodal, w kamieniołomie na Zakrzówku. 25 marca 1980 r. uroczystego otwarcia i poświęcenia Kamieniołomu im. Jana Pawła II, bo tak nazwano odnowione podziemia, dokonał metropolita krakowski ks. kard. Franciszek Macharski." (Fragmenty opisu z oficjalnej strony parafii).

"Krypta kościoła Pijarów w Krakowie słynącego z ciekawych aranżacji przypomina wielkopowierzchniowy sklep porzucony w pośpiechu przez klientów. Z sufitu zwisają papierowe torby na zakupy. Młodzi ludzie wspólnie z o. Szymonem Kurpiosem, autorem Grobu Pańskiego, wypisali na nich to, co uznali za grzechy współczesnego świata: kłamstwo, mobbing, egoizm, nałogi, rasizm, eutanazję.

- Jezus Chrystus znajduje się w hipermarkecie ludzkich myśli, uczuć, zdarzeń. Dzisiejszy człowiek tak jak w wielkim sklepie musi wybrać, co jest dobre, a co złe - tłumaczy o. Kurpios. - Kluczową postacią jest Judasz przedstawiony na wielkoformatowych reprodukcjach. - Chciałem, aby misterium Grobu Pańskiego skłoniło oglądających do refleksji. Czy nie są jak Judasz, który sprzedaje swoje wartości, podejmuje pewne decyzje za pieniądze albo doraźne korzyści? Figura Chrystusa wisząca nad ziemią symbolizuje oczekiwanie na naszą decyzję: wierzyć czy błądzić, być albo mieć - dodaje." (Gazeta Wyborcza Kraków, 21 marca 2008).

"Autorem i wykonawcą Misterium Grobu Pańskiego, podobnie jak w poprzednich latach jest pijar ojciec Szymon Kurpios. - Temat życia i śmierci dotyka wielu osób w Polsce. To sprawa in vitro, aborcji, śmierci najbliższych, nieuleczalnie chorych - wyjaśnia tegoroczną tematykę aranżacji Grobu Pańskiego.

Wystrój Grobu Pańskiego jest bardzo realistyczny, pijarzy wykorzystali w aranżacji autentyczne szpitalne sprzęty. Naturalnych rozmiarów figura Chrystusa z ciemnego drewna kontrastuje z bielą pościeli i łóżka, pod którym postawiono emaliowany basen. Obok stoi niepotrzebna już kroplówka.

Dziecięce łóżeczko, zasłane na czarno, otoczone jest kręgiem pluszaków. W środku zamiast noworodka pijarzy złożyli wiązankę lilii, symbolizujących niewinność dziecka i jego niezawinione cierpienie. Uzupełnieniem wystroju krypty, zaaranżowanej na szpitalną salę, jest gablota z laboratoryjnym szkłem, mikroskop, kozetka, nocna szafka, metalowy kosz na śmieci.

Na ścianach i stropie krypty pijarzy rozwiesili pół tysiąca krzyży, mających symbolizować współczesną Golgotę. Po lewej umieścili planszę z napisem: - Rocznie na świecie wykonuje się ponad 42 mln aborcji - a po prawej - listę krajów dopuszczających eutanazję. W tle odtwarzane są fragmenty papieskich homilii, poświęconych obronie życia. Przeciwwagą i alternatywą dla ukazanych problemów ma być duża plansza przy wejściu do krypty, pokazująca Okno Życia Caritas, jako jeden z wyrazów troski o życie.

Misterium Grobu Pańskiego można oglądać od piątkowego popołudnia przez tydzień. OO. pijarzy od kilku lat urządzając Grób Pański nawiązują do aktualnych wydarzeń. Przed rokiem była to aranżacja "Jezus Chrystus w hipermarkecie", w 2007 r. był to symboliczny grób młodych samobójców, w 2006 r. - w pierwszą rocznicę śmierci Jana Pawła II - pijarzy przypomnieli o jego cierpieniu, w 2004 r. o aktach terroru na świecie, a w 2003 r. - o wojnie w Iraku." (Gazeta Wyborcza, 10 kwietnia 2008).

"Z poziomu codzienności i poziomu ulicy schodzimy do mrocznej krypty. Zapadamy się jakby w "ciemną dolinę". Odnajdziemy tam Chrystusa, który kładzie kres panowaniu śmierci i z ciemnej otchłani czyni jedynie krótkie przejście ku nowemu, pełnemu życiu. Eucharystyczny Chrystus jest tu początkiem i końcem, punktem środkowym i zarazem granicznym. To w Nim, który przez swoją śmierć "pojednał wszystko w sobie", krzyżują się granice obszarów rzeczywistości. Nie znajdziemy tam jednak figury Chrystusa. Podobnie jak w wizerunku Matki Boskiej Katyńskiej, Jezus obecny jest w człowieku. Zamiast postaci w całunie zobaczymy kamienie - jakby czaszki umarłych lub pomordowanych. Niebieski ślad palca na ich czołach przypomina opieczętowanie wiernych na dzień sądu, o czym mowa w "Apokalipsie" św. Jana. Symbol nasuwa także skojarzenia z otworami po kulach..." (Łukasz Murzyn, autor projektu pt. "Katyń", na stronie www.pijarzy.pl).