360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2666 odcinkach

W 1861 roku był tu Kazimierz Łapczyński, prowadzony przez orawskiego wolarza Jana: "Na wschodzie ze spiskiéj doliny Tatry nagle, gwałtownie, obcesowo ku górze strzelają, od razu takiemi turniami jak Łomnica i Gerlachowa. Od Łomnicy, po siedmiomilowem nadobłocznym polocie, wzbiwszy się po raz ostatni na szczyt Salatinu, wyczerpują się ich siły; osłabłe, zmalałe, skarlone, wleką się jeszcze blizko przez cztéry mile i potężnym Hoczem raz ostatni strzelają ku górze. Hocz, jest to ostatni silny blask gasnącéj lampy. Za Hoczem lampa gaśnie i Tatry zapadają się pod ziemię.
[...] na zachodzie strzelają ku niebu jednolitym grzbietem Fatry, ale już ich kierunek zupełnie od tatrzańskiego odmienny. Tatry biegły ze wschodu na zachód, Fatry z południa ku północy, bo pod niemi, jak żywe srébro, rzeka Orawa połyskuje.
Taki miałem widok z Salatinu ku zachodowi.
Od południa blizki grzbiet skalisty, cokolwiek wyższy od Salatinu, wszystko zasłaniał. Na wschód całe pasmo Tatr. Na północ u nóg lesista dolina Studzienicy, po za nią wspaniała Osobita, najdaléj naprzód ku Orawie wysunięta tatrzańska reduta. Tam to, podług podania, ukryte są ogromne skarby po Janoszczyku pozostałe." (Lato pod Pieninami i w Tatrach, Warszawa 1866).

Z dołu dochodzi tu dopiero co wytyczony szlak od widocznej pod stopami górnej stacji nowej kolejki krzesełkowej. Ładny widok obejmuje skalne otoczenie Doliny Rohackiej, od Salatyna przez Pacholę, Banówkę, Trzy Kopy, aż po Rohacze i Wołowiec; z przeciwnej strony daleka perspektywa Orawy, zamkniętej masywami Pilska i Babiej Góry.