360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

Na wysokości niespełna 2300 metrów szlak przewija się przez grzbiet, obchodząc od północy skalny ząbek, zwany Królewskim Nosem. Po przeciwnej stronie Doliny Zimnej Wody dumne gniazdo Łomnicy.

Łatwo dostępny szczyt był jednym z pierwszych zdobytych w Wysokich Tatrach. Jerzy Buchholtz starszy tak opisywał widok podczas wycieczki w 1664 roku: "Mogliśmy więc w jasnym i czystym powietrzu i w słońcu widzieć ze szczytu cały Spisz - miasta, miasteczka i wioski, a okiem sięgnąć daleko w głąb Polski i Węgier. Miasteczka i wioski wokół Spiskiej Soboty wyglądały ze szczytu nie inaczej, jak (za pozwoleniem) kupy gnoju usadzone na rolach, miasta zaś Kieżmark, Podoliniec, Lubica - jak kopy siana...".

Dla nas ciekawsza jest chyba panorama w głąb Tatr, szczególnie na otoczenie usianej stawami Doliny Staroleśnej.

Wycieczkę tu polecał już Walery Eljasz Radzikowski: "Bez porównania łatwiejszym jest dostęp na Sławkowski Wierch, niż na Łomnicę, a widok z niego tak wspaniały, że kto bawi w Szmeksie, nie powinien omijać sposobności zwiedzenia 14 z kolei szczytu pomiędzy najwznioślejszemi wierzchołkami Tatr (2453 mtr. 7760 stóp), podczas, gdy niższe odeń wierchy daleko więcej trudów w dostępie podróżnemu nastręczają. [...] Wrażenie odnosi się na Wierchu Sławkowskim wielkie, bo się nagle oczom podróżnego przedstawia imponująco dziki, i urwisty grzbiet Tatr, poprzerywany otchłaniami, w których się mieszczą stawy. Naprzeciwległy szczyt Pośredni łączy się pozornie tak z Łomnicą, że się zdaje, jakby tworzył z nią jedność. Lodowy i Garłuch piętrzą się majestatycznie po nad wielką rzeszą różnych wierzchołków. Gdy się odwrócimy na południe, całkiem inny rozwija się widnokrąg: tam dzika puszcza głazów i skał, tu wesoła kraina Spiża z licznemi wsiami i miastami zajmuje uwagę wędrowca." (Illustrowany przewodnik do Tatr i Pienin, Kraków 1886).