360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

"Zespół klasztorny franciszkanów powstał w latach 1754-1780. Jego fundatorami byli: biskup Wacław Sierakowski, wojewoda kijowski Franciszek Salezy Potocki, Wawrzyniec i Sebastian Morscy. Kościół pw. św. Marii Magdaleny wzniesiono z wykorzystaniem murów poprzedniej świątyni. Po pożarze w 1864 r. obniżono dach, uproszczono architekturę wież i usunięto rokokowe rzeźby z nisz fasady. Od 1975 r. prowadzona jest restauracja kościoła, m.in. na podstawie zachowanych śladów przywrócono pierwotną kolorystykę tynków zewnętrznych.
Kościół jest budowlą późnobarokową z dwuwieżową fasadą. W doskonale skomponowanym wnętrzu zachowało się oryginalne wyposażenie z czasu budowy. Zwracają uwagę bogate rokokowe ołtarze, prospekt organowy i konfesjonały. W ołtarzach rzeźby znanych lwowskich twórców: Piotra Polejowskiego, Antoniego Osińskiego i Stefana Grodzickiego. Rokokową polichromię sklepienia i ścian wykonał Stanisław Stroiński. Na jednym z przedstawień wizerunek nieistniejącego już przemyskiego ratusza." (Stanisław Kryciński: Pogórze Przemyskie, Pruszków 2007).

"Przemyską katedrę wzniesiono w latach 1460-1495. Prezbiterium stoi w miejscu, gdzie znajdowała się wcześniej rotunda św. Mikołaja. Do jej budowy użyto ciosów kamiennych z rozebranej XII-wiecznej cerkwi księcia Wołodara. W 1495 r. świątynia częściowo spłonęła podczas najazdu Tatarów. Odbudowa trwała z przerwami do 1549 r. Budowli nadano wówczas charakter obronny, otaczając ją dodatkowo murem ze strażnicą. W 1578 r. starosta przemyski Jan Tomasz Drohojowski ufundował rodową kaplicę. w latach 1728-1732 dokonano gruntownej przebudowy w duchu baroku; m.in. wymieniono ołtarze i dobudowano kaplicę Fredrów. Zaraz po zakończeniu prac runęło nowe sklepienie nawy, którego odbudowa ciągnęła się do 1743 r. W latach 1883-1913 trwała restauracja świątyni pod kierunkiem Tomasza Prylińskiego; prezbiterium odzyskało charakter gotycki, piękny, barokowy ołtarz główny zastąpiono dużo mniej udanym, neogotyckim." (Stanisław Kryciński: Pogórze Przemyskie, Pruszków 2007).

"Dokładna data powstania cerkwi nie jest znana. Dokument z 1630 r., dotyczący sporu między popem a dzierżawcą wsi, wspomina już o jej istnieniu. Powstała zatem przed tą datą, być może na początku XVII w. Jest to zatem jedna z najstarszych drewnianych cerkwi w Polsce. W 1884 r. była gruntownie remontowana i przebudowywana (podwyższono ściany poszczególnych pomieszczeń, wycięto okna w prezbiterium i babińcu, zlikwidowano przegrodę ikonostasową, poszerzono przejście między babińcem a nawą). Po 1946 r. opuszczona, powoli niszczała. W latach osiemdziesiątych jej stan był już bardzo zły. W 1988 r. przystąpiono do zabezpieczania budowli i otoczenia, a w roku następnym całkowicie ją rozebrano celem konserwacji. Prace odbywały się w powolnym tempie. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych świątynię odbudowano z częściową wymianą budulca. Obecnie nieużywana, ale planuje się przywrócenie jej do kultu." (Cerkwie drewniane Karpat, Pruszków 2003).