Prace podjęto ponownie w 1982 r., a zagrożonemu rozbiórką drewnianemu kościołowi znaleziono nową lokalizację w krakowskich Krzesławicach, gdyż planowano utworzyć tutaj skansen. Niechętne wznoszeniu nowych obiektów sakralnych władze socjalistyczne zgodziły się jedynie na przeniesienie go do skansenu jako obiekt muzealny, jednak mieszkańcy Krzesławic doprowadzili do tego, że kościół zaczął normalnie funkcjonować. Świątynia została odbudowana w latach 1984-97, przy czym całkowicie zrekonstruowano więźbę dachową i zakrystię. Do kościoła została dobudowana nowa wieża, a wewnątrz poddano konserwacji polichromię z 1. poł. XVII w odkrytą w czasie rozbiórki oraz ołtarze i ambonę.
Kościół jest wzniesiony w konstrukcji zrębowej, ściany oszalowano pionowo z listwowaniem. Nawa i prezbiterium nakryto jednolitym dachem wielopołaciowym, na którym znajduje się baniasta wieżyczka sygnaturkowa z latarnią. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej, o pochyłych ścianach, z nadbudowanym węższym pięterkiem dzwonowym, nakryta jest hełmem analogicznym do sygnaturki. Wszystkie dachy kościoła maja pokrycie gontowe. Prezbiterium węższe od nawy, zamknięte jest trójbocznie, dobudowano do niego piętrową zakrystię. W przyziemiu wieży mieści się przedsionek." (Szlak Architektury Drewnianej, Kraków 2005).
Udostępnij
