360 :: panoramiczna podróż sferyczna w 2668 odcinkach

"Musimy przyznać, że tak bogatych form hełmu wieży i sygnaturki, form wydobytych przy użyciu gontów - nie spotkaliśmy dotąd nigdzie. Pochodzą one z końca XVIII wieku i dekoracyjną skłonność epoki reprezntują bogactwem form. Faliste daszki, spiętrzone kopułki grają światłem i cieniem, bawią oko niespokojną linią i żywym układem przestrzennym. Są to akcenty przyciągające uwagę turysty, a tym więcej miłośnika sztuki. Mijamy ogrodzenie i ogarniamy wzrokiem dość duży korpus kościoła, składający się z prezbiterium o prostej ścianie wschodniej i niższym dachu oraz z większej i wyższej nawy wraz z dobudowaną wysoką wieżą. Zapewne tutaj również czas zrobił swoje, nawarstwiając poczynania różnych epok." (Hanna Pieńkowska, Tadeusz Staich: Drogami skalnej ziemi, Kraków 1956).

W 1832 roku wjeżdżał tu od Starego Sącza poeta Seweryn Goszczyński: "Mała dolinka, jak żeby tylko góry tyle tylko się rozstąpiły, aby zrobić miejsce téj osadzie, rozwija się przed nią. Olbrzymie Pieniny ze skał poprzerastałych lasami, nagle się podniosły, a ściśnionie domy Krościenka i kościołek jego o czarnym dachu, przyparte do podnóża Pienin, wydawały się, jak dzieło malarskiego pęzla, na zieloném tle lasów." (Dziennik podróży do Tatrów, Petersburg 1853).

"W prostocie swej bryły przechował kościół tradycje gotyckie: węższy prostokąt tworzy prezbiterium, nieco szerszy i większy to nawa, od północy zakrystia, od zachodu późniejsza, kwadratowa i masywna wieża. Miękkości i malowniczości dodaje sylwecie bardzo piękny barokowy hełm na wieży i wieżyczka na sygnaturkę. Jasiek ciągnie nas do wnętrza. Jest tu cicho i pusto, brzydkie ołtarze, brzydkie ławki zniechęcają na pierwszy rzut oka, zdawałoby się, iż miejsce to zatraciło wszystkie elementy stylowe." (Hanna Pieńkowska, Tadeusz Staich: Drogami skalnej ziemi, Kraków 1956).

Późnogotycki modrzewiowy kościółek w tej wyjątkowo peryferyjnej okolicy Krakowa pochodzi z lat 1646-1648. Jego fundatorką była właścicielka pobliskich Kościelnik, Barbara Morsztynowa. Jedno z wejść na teren przykościelny prowadzi przez murowaną dzwonnicę, sprawioną w 1823 przez hrabiego Józefa Wodzickiego.